Rogier de la Rive Box
Mijn eerste kennismaking met Weesp was in 1973. Toen ging ik samenwonen met mijn toenmalige vriendin, nu al ruim vijftig jaar mijn partner in het leven en het werk. Omdat het huisje in de Wilhelminastraat wat klein werd, zijn we verhuisd naar Nigtevecht. Daar hebben we onze kinderen grootgebracht. Uiteindelijk zijn we teruggekeerd naar Weesp. Daar kwam een huis beschikbaar waar ik op de benedenverdieping ons kantoor kon houden en we erboven konden wonen. Inmiddels wisselt de benedenverdieping nogal eens van bestemming. Soms is het een atelier voor het maken van tentoonstellingen, dan weer een appartement voor Oekraïners en nu is het een vergaderplek voor De Weesper Vereniging.
Ik ben opgeleid als ontwerper en heb al die jaren dat vak uitgeoefend. Eerst binnen een onderneming, later als leidinggevende in ontwerpbureaus en uiteindelijk als zelfstandige. Mijn focus ligt op ruimtelijke communicatie. In de praktijk betekent dat het uitvoeren van bewegwijzeringsprojecten, tentoonstellingen en interieurprojecten. Zo heb ik bijvoorbeeld de stadsbewegwijzering voor Beiroet en het Aviodrome in Lelystad ontworpen en gerealiseerd. Met die ervaring ontwerp ik nu als vrijwilliger de inrichting, tentoonstellingen, posters en catalogi van Museum Weesp.
Toen ik in 1973 in Weesp kwam wonen, stond de molen De Vriendschap er treurig bij. Zonder stelling of wieken en van het riet was weinig meer over. In die tijd werd besloten tot restauratie. Omdat ik me er al langer voor interesseerde, stelde ik aan de gemeente voor om een opleiding te volgen voor vrijwillig molenaar. Maar dan zou de molen wel ‘maalvaardig’ moeten worden opgeleverd. Zo werd besloten en kort na de restauratie kon het eerste meel gemalen worden. Wouter Pfeiffer voegde zich er al snel bij als jonge knul. En de rest is geschiedenis. Sinds 1977 produceert de molen diverse soorten natuurmeel onder leiding van Wouter. En ben ik er nog bij betrokken als voorzitter van de beheersstichting, zie https://www.weesperwieken.nl/.
We prijzen ons gelukkig dat we in de binnenstad van Weesp mogen wonen. Het biedt de ideale combinatie van een dorpse sfeer en alle voorzieningen in de buurt. Het vrijwilligerswerk dat ik doe, is een voortzetting van mijn professionele werk en mijn persoonlijke interesses. Dus mij hoor je niet mopperen…
Al bijna een halve eeuw heb ik aan projecten gewerkt voor ondernemingen en voor de overheid. Daarbij heb je als ontwerper altijd het belang van de eindgebruiker voor ogen. Bij projecten voor ondernemingen is dat een vanzelfsprekendheid. Maar bij overheidsprojecten viel me steeds meer op dat het belang van de eindgebruikers, de inwoners, soms nauwelijks meespeelde. Dan bleek een ontwerpproces meer gestuurd te worden door een lobby uit een bepaalde hoek of door een politieke overweging. Dat bracht me ertoe om te onderzoeken hoe de stem van de inwoners beter bij kon dragen aan bestuurlijke plannen. Ik heb eerst voor de toenmalige gemeente Loenen een onderzoek gedaan naar de participatie bij de ontwikkeling van de fietsbrug over het Amsterdam Rijnkanaal. Mijn rapport leidde tot correcties in de ‘systeemwereld’. Maar het probleem zat natuurlijk evenzeer bij de ‘leefwereld’. Wanneer inwoners geen neutraal platform hebben om constructief bij te dragen aan beleid, blijft het dweilen met de kraan open. Daar heb ik toen een voorstel voor ontworpen.
In 2018 organiseerde het ministerie van binnenlandse zaken een wedstrijd ‘Herontwerp de lokale democratie’. Nadat mijn concept de prijs had gewonnen, ben ik het gaan uitwerken. Al snel meldde Christian Zierleyn zich om het gezamenlijk verder te ontwikkelen. Door talloze gesprekken met academici, bestuurders en andere betrokkenen heeft het concept zich in de afgelopen jaren ontwikkeld tot een bruikbaar model. En het is nog steeds in ontwikkeling. Kijk voor de laatste stand op https://medemo.nl/.
